Week 20

Stel je even voor:
Mijn naam is Tessa Lambié, flankaanvaller bij Belisia SV.

Wat doe je precies in het dagelijks leven, werk je of studeer je?
Ik ben leerkracht en mama van 2 meisjes (Lynn 4.5 en Lenthe 1.5)

Wanneer ben je begonnen met voetballen? En hoe ziet je carrière er tot nu toe uit?
Ik ben gestart op mijn 10 jaar bij de dames U16 ploeg van RSC Rijkhoven. Ik heb de eerste 2 seizoenen meer op de bank gezeten als iets anders.
Nu is het damesvoetbal allemaal erg veranderd, in de positieve zin. Nu kan je als jonger meisjes gemakkelijker terecht bij de jongens jeugd. Dit is echt een enorme meerwaarde voor jonge meisjes!
Je moet je eens indenken dat een speler van 10 jaar op een groot plein 11 – 11 moet spelen en het daarbij nog eens moet opnemen tegen meisjes van 5/6 jaar ouder.
Verder was ik ook laat matuur, super klein dus, mijn short kwam bijna tot onder mijn enkels. Maar opgeven stond niet in mijn woordenboek.

Toen ik 13 jaar was stond ik vast in de ploeg.
Op mijn 14de werd ik voor het eerst geselecteerd bij de nationale ploeg -15. Daarna ging het vrij snel met me. Misschien zelfs wat te snel. Ik werd opgepikt bij DV Borgloon, in die tijd was dit 2de nationaal.
Na 2 seizoenen daar ben ik naar Standard vertrokken. Ook standard was in die tijd niet het Standard van nu. Wij kregen daar de oude trainingspakken van de mannen 😊
In de 2 seizoenen dat ik daar speelde werden we 2x landskampioen. Maar zelf heb ik meer in de lappenmand gelegen dan iets anders. Ik werd aan mijn knie geopereerd en kreeg te maken met klierkoorts waar ik heel erg van heb afgezien.

Na al deze pech verloor ik volledig mijn plezier in het voetbal.

Dat plezier heb ik later gedeeltelijk teruggevonden in NL.
Daar speelde ik 2 seizoenen voor een club uit Maastricht. Het was een heel avontuur.
Ik belandde daar in een leuke hechte groep die al enkele jaren samen speelde.
We moesten met de bus steeds verre verplaatsingen doen, dit was moeilijk te combineren met mijn studies en met het trainerschap (ik was in die tijd ook jeugdtrainer).

Op een dag kreeg ik telefoon van Erwin Hofman. Hij wist wie ik was, volgde me al een tijdje en bood me aan om in Tongeren te komen spelen. Daar klikte het meteen met zowel de speelsters als trainer. De combinatie met het trainerschap in het elite jeugdvoetbal (STVV) was hier gemakkelijker. Ik speelde daar 5 seizoenen (1ste nationale).

Toen ik zwanger was van mijn eerste dochtertje heb ik de schoenen volledig aan de haak gehangen. Zo dacht ik althans 😊 In september 2018 werd ik gebeld door een vriendin of ik geen zin had om eens mee te komen doen bij KFC Diepenbeek, een ploeg in 2de provinciale reeks die net opgestart was. Ze zochten nog wat speelsters hiervoor. Hier heb ik dus tot juni meegedaan. We wonnen de beker en werden kampioen! Een heel leuke ervaring met een heel toffe bende.

In 2019 werd ik plots opnieuw zwanger – opnieuw de schoenen aan de haak. Februari 2020 beviel ik van mijn 2de dochter.

Nu 1,5 jaar later voetbal ik dan toch terug opnieuw! Belisia Bilzen.
Deze keer lekker dicht bij huis in een zeer ontspannen sfeer.
Een van de leukste ploegen waar ik tot nu toe gespeeld heb, een ploeg waar ik me echt thuis voel!

Hier ben ik van plan om nog een tijdje te blijven..
En daarna? Mijn schoenen verbranden denk ik!
Zodat ik ze niet meer van de haak kan afhalen 😊 😊